Laat je gidsen door verhalen

Als aan de grond genageld staart het meisje naar een bordje op het strand. Het lijkt op een waarschuwing, een verbod misschien wel. Op armslengte staat een niet zo’n oude man. Zij ziet hem niet, zij ziet alleen onbegrijpelijke woorden. We schrijven 1968, Muizenberg, Zuid Afrika. (meer…)

What is it that makes people move? This is an urgent question, especially since our Mother Earth is collapsing under our feet. The world of myths offers an unexpected view. The Spanish Researcher and social scientist Grian Cutanda shows how in ‘The Earth Stories Collection’. Enjoy his breathtaking journey and you will never be the same. Here the review.
(meer…)

Na het schoolverzuim van dochter, volgde leerplichtambtenaar, waarna jeugdzorg. Eindigend in de rechtszaal vanwege een dagvaarding aan het adres van moeder: Onder Toezicht Stelling. Mag de vrouw nog moeder van haar dochter zijn?

(meer…)

Het bioritme van Arend is ernstig verstoord. Natuurlijk, dat krijg je van dat heen en weer gevlieg tussen het land van de rode aarde en de Nederlanden. Het lijkt wel of niet alleen zijn automatische piloten ontregeld zijn, ook de seizoen zijn met elkaar aan het bekvechten. Een verhaal over sterven van de dorst en een engel. (meer…)

Kenia, het land van de rode aarde, maakte korte metten met mijn Westerse referentiekader. Eenmaal de ogen schoon gewassen, mocht het vreemde het aanbiddelijk vreemde zijn. Een verhaal over een ontmoeting op de waterput.
(meer…)

Een vrouw ligt in een bed in een volslagen verwoest huis. Het dorp waar ze vandaan komt, is in beslag genomen. De vrouw leeft tussen vlucht en apathie. Naarmate de tijd verstrijkt, concurreren herinneringen van weleer met de omringende werkelijkheid van een voortwoekerende oorlog.

(meer…)

Zit hij nou te lezen of tuurt hij voor zich uit langs zijn blote voeten steunend op de leuning van de veranda? “Hé,” roept de vrouw zachtjes, “denk je niet dat het weer eens tijd wordt dat we langs de engelenweg gaan? Ik heb zo’n raar gevoel. Arend is steeds in onze buurt.” “En jij denkt zeker dat hij ons iets wil vertellen.” De man blikt geamuseerd. Of plaagt hij haar nou? “Ja, dat denk ik zeker.” Hij kan zijn glimlach nog maar ternauwernood onderdrukken als hij met zijn voeten de schoenen naar zich toetrekt. Arend zal niet van hun zijde wijken.

(meer…)

Zijn vriend de ijsvogel is er niet, ziet de arend al van grote afstand. Maar de jonkvrouw, de aanbeden geliefde van zijn vriend, zit daar wel. Met haar veren in de war alsof ze net uit een gevecht komt. De arend zijgt naast haar neer: “Waar is je minnaar die hier weken achtereen heeft zitten smachten?” Al haar bravoure is verdampt tot een zielig hoopje. “Ik niet weten. Verlaten, mij,” piept ze. Nederlands niet helemaal op orde, noteert de Arend. “Deze gast heeft je niet verlaten. Hij is weg. Daar gaat dit verhaal over. Voor straf moet je luisteren.”

(meer…)

Als een kat moet je hem benaderen. Op de loer liggend. Spiedend. Achteloos de nagels in- en uittrekkend. Je moet die nagels vijlen als een dame, onderwijl keuvelend over schijnbaar triviale zaken. Want al vindt de componist alles belangrijk, bij de verkeerde toonzetting wordt dat alles opeens tot vervelens toe banaal. Te gewild en te gekunsteld. Toch ging het eigenlijk al bij binnenkomst fout.
(meer…)